dinsdag 7 november 2017

Lenno en Menaggio

Dinsdag 29 augustus 2017


Ik heb goed geslapen en… ondanks het uitgebreide eten van gisterenavond geen reflux gehad. Als we opstaan schijnt de zon en hangt er een lichte nevel die echter al snel uitgroeit tot een donker wolkendek dat vrij laag hangt boven het meer. De temperatuur bedraagt ongeveer 22°C.  Vandaag beginnen we in Lenno waar op dinsdag de wekelijkse markt plaats grijpt. We nemen de boot van 10:00 uur en als we in Lenno aankomen, zitten we meteen middenin de marktdrukte. Er is veel volk. 80% van de kramen verkoopt kleren, schoenen of huisgerief maar de enkele groenten- en fruitkramen zijn zeer aantrekkelijk. Er liggen grote hoeveelheden prachtig fruit aller aard: perziken, druiven, vijgen, meloenen, appels en peren, pruimen, noten,… Vis en vlees ontbreken weliswaar. We kunnen het niet laten om massa’s foto’s te maken zoals we het voorheen op nagenoeg al onze reizen minstens één keer hebben gedaan. Het aantal foto’s van groenten en fruit is dan ook onderhand niet meer te tellen. Verder valt er in Lenno niet veel te beleven. Het is een lieflijk dorpje met een prachtige promenade onder de bomen langs het meer, een klein haventje, een kerkpleintje met standbeeld. Pittoresk maar vandaag volledig overspoeld door de drukke markt en de toeristen. Van de beroemde Villa del Balbianello, waar o.a. Casino Royale en bepaalde scènes uit Star Wars zijn opgenomen, krijgen we alleen maar een glimp te zien vanop de boot.


Na amper een uur stappen we alweer op de boot, deze keer richting Menaggio. De tocht duurt bijna een uur, dus tijd genoeg om nog eens uitgebreid te genieten van het Comomeer. Het is een beetje triestig binnenkomen in Menaggio: de boot legt even buiten het centrum aan en zodoende moet je eerst enkele honderden meter langs een troosteloze en drukke straat. Maar dan kom je in het sympathiek haventje en langs een mooie promenade met pijnbomen op een gezellig pleintje met aantrekkelijke terrassen en winkeltjes. En intussen is de zon doorgebroken wat meteen voor een andere sfeer zorgt. We installeren ons op een terras. We hebben beiden geen honger dus houden we het bij een aperol spritz terwijl we rustig genieten van het mooie weer en het observeren van de voorbijgangers. En natuurlijk van het fotograferen. Even schrik ik als ik zie dat mijn geheugenschijfje bijna vol is maar dan blijkt dat de foto’s van onze twee vorige reizen er nog opstaan. Wissen dus en we kunnen weer verder.  We besluiten om toch maar iets te eten en na enig zoeken vinden we de Osteria Il Pozzo. Het is druk op het overdekte terras maar we vinden net nog een tafeltje voor twee. Omdat we nog steeds geen grote honger hebben, kiezen we voor één bord
specialiteiten uit Friuli om te delen: 25 € voor een groot en 18 € voor een klein bord. Aangezien we er beiden moeten van eten, gaan we voor de grote portie maar dat wordt ons meteen door de dienster afgeraden. Dat blijkt namelijk zò groot dat het genoeg is voor… 5 personen!  En inderdaad, het “kleine” bord blijkt ook al zo groot dat we het met ons tweeën niet op krijgen. Er wordt een grote plank aangebracht met daarop 2 toasts met courgette en champignons, 2 soorten kaas en vooral veel charcuterie: prosciutto crudo e cotto, bresaola, salami, coppa, pancetta en mortadella. Allemaal vers afgesneden en zeer lekker. Dit is het échte Italië! Na het eten maken we een wandeling langs het meer. Het weer is zuiders en de promenade is mooier dan Bellagio: minder toeristen, rustiger.  Op het einde van de lange promenade vinden we uiteindelijk een gelateria. Op een bankje genieten we in de schaduw van een heerlijk ijsje: fior di latte e cioccolato. Intussen kijken we naar de bootjes op het meer en de voorbij wandelende mensen. Er zijn opvallend veel Duitsers, meer dan elders. En dan slenteren we in de hete zon terug naar de boot.

Om 17 uur zijn we terug in Tremezzo. Op de parking van het hotel is er geen plaats en het is een beetje sukkelen om ergens een plekje te vinden langs de smalle straat. Naar de kamer en dan op het terras heerlijk uiblazen bij een grote fles frisse acqua minerale. Een beetje lezen en dan de ultieme verfrissing in het zwembad. Tegen 19 uur nemen we de auto naar Ristorante La Fagurida. Het ligt in een gehuchtje boven het dorp, nog wat hoger dan ons hotel en is ons aanbevolen door één van de hotelbazinnen. Ter plekke aangekomen kunnen we het restaurant niet meteen vinden. Een voorbijgangster wijst ons echter de weg naar een simpel gebouwtje dat er eerder als een boerderij uitziet. Geen enkel naambord. Had ik geen foto gezien op het internet, dan durfde ik hier nooit binnenstappen. Achter de eenvoudige gevel schuilt echter een verzorgd en stijlvol restaurant in een gezellig interieur. Wegens het goede weer worden we echter naar het terras geleid en krijgen een tafeltje op de eerste rij zodat we kunnen genieten van de zonsondergang boven het meer. We kiezen voor een gedeeld voorgerecht: polenta uncia, dé specialiteit van het huis: polenta met gorgonzola, veel boter, look en salie. Zeer lekker maar ook zeer zware kost. Daarna volgen tagliata di manzo alla griglia voor C en coniglio arrosto voor mij, beide met gegrilde groenten en gebakken aardappelen. Zéér eenvoudig maar perfect bereid. We drinken er een lekker fruitige witte wijn uit Lombardia bij en achteraf delen we nog een portie aardbeien met vanille-ijs om deze prachtige avond af te sluiten.



Terug in het hotel is er gelukkig wél nog een plaatsje op de parking, dus geen moeizaam gemanoeuvreer deze keer. We hebben nog geen zin om te gaan slapen en bestellen nog een prosecco op het terras. Na een laatste babbel met één van de tweelingzussen kruipen we om 22 uur onder de wol. Tremezzo zit er op! Ons verblijf is hier op alle gebied zeer goed meegevallen: het meer, de uitstapjes, het hotel, het weer… Voor de komende dagen zijn we wat meer bezorgd. De weersvoorspellingen zijn voor morgen nog wel goed, maar daarna komt er verandering: regen en onweer.  We zien wel…